Vandaag gaat het gebeuren. Vanavond zitten we op rij 14 in de Arena van Verona bij de opera La Traviata van Verdi.

Eerst ontbijten we natuurlijk, bijna als vanouds is het weer prima verzorgd. Verse vruchten brood en vlees en kaas van de streek hier (Valpantena). Daarna pakken we de auto en rijden we een stukje oostwaarts door het dal van de Pantena. De bedoeling is eigenlijk bovenop de heuvel tegenover ons huis te komen. Dat lukt niet. Dan proberen we het via Verona. Dat lukt wel. We stoppen nog even bij enkele uitzichtpunten over de stad. We herkennen inmiddels veel. We lunchen thuis met een broodje. We lezen en luieren de rest van de middag. Tegen zessen eten we een lichte sakade om ons daarna om te kleden voor de voorstelling. Marco maakt een foto van ons en we vertrekken. Tegen acht uur zijn we in de arena. Strenge controle op temperatuur, green pas en tickets natuurlijk. We kopen nog snel 2 fftp2 mondkapjes omdat die verplicht zijn. We komen de enorme arena binnen via de hoofdingang Nr 1. We zitten bijna vooraan in de zaal op rij 14 stoel 2 en stoel 6 van vak poltronissimo gold. Ieder is mooi aangekleed en heeft er duidelijk zin in. Tussen iedere bezoeker is een stoel vrij gehouden. Op de even rijen zijn de even stoelen bezet en op de oneven rijen de oneven nummers.

We beginnen om precies 20:45. De voorstelling duurt drie uur en 15 minuten en dat is inclusief 2x 20 minuten pauze. Wat een bijzondere en mooie ervaring is het om dit mee te maken. De sopraan (Violetta) is geweldig, maar de vader van Alfredo(tenor) is de bariton Giorgio Germont (meesterlijk gezongen door Simone Piazzola) steelt wat mij betreft de avond. Wat een prachtig en emotionele rol zet hij neer. Als klap op de vuurpijl zingt hij “Di Provinza, il mar , il suol”. Kijk en oordeel zelf. Het publiek was het overigens geheel met mij eens. Na afloop kreeg hij een aanhoudend daverend applaus (aan staande ovaties doen de Italianen niet).

Even na twaalven was het klaar. Een mooie opera-avond met veel afwisseling, prachtig toneel, mooie orkestmuziek, geweldig koor en natuurlijk een emotioneel verhaal. De Italiaanse tekst werd overigens vertaald op tekstschermen bovenin de arena. Zo was het verhaal nog beter te volgen.

Tegen enen waren we thuis en direct daarna sliepen voldaan in.